Czym jest prostata?
Prostata jest nazywana sterczem, gruczołem sterczowym lub gruczołem krokowym. U mężczyzn wraz z wiekiem stercz powiększa się, czego objawami są częste oddawanie moczu, zawężenie strumienia moczu i wydłużenie czasu mikcji. Najczęściej jest to związane z łagodnym przerostem prostaty, ale może też świadczyć o procesie nowotworowym.
Biopsja gruczołu krokowego
Biopsja prostaty polega na pobraniu niewielkiego fragmentu gruczołu do badania mikroskopowego. Pobrane wycinki służą do rozpoznania raka gruczołu krokowego. Biopsja prostaty nie jest badaniem rutynowym. Podstawowymi badaniami w diagnostyce raka gruczołu krokowego są: badanie palcem przez odbytnicę, czyli per rectum oraz ocena stężenia PSA w surowicy. W badaniu per rectum ocenia się wielkość, spoistość, kształt i bolesność gruczołu. Z kolei systematyczny wzrost stężenia PSA w kolejnych oznaczeniach jest wskazaniem do wykonania biopsji prostaty. Warto pamiętać, że stężenie PSA w granicach normy nie wyklucza procesu rozrostowego.
Kiedy należy wykonać biopsję?
Biopsję prostaty wykonuje się w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w badaniu per rectum, a także zwiększenia stężenia PSA w surowicy krwi. Jeżeli poprzednia biopsja nie wykazała obecności komórek nowotworowych, a stężenie PSA w surowicy jest podwyższone, to takie badanie można powtórzyć. Przed biopsją prostaty pacjent powinien poinformować lekarza o zażywanych lekach, wszczepionych rozrusznikach i zastawkach serca, a także o alergiach.
Czytaj: Przerost prostaty - dokuczliwy problem seniora
Jak wygląda biopsja prostaty?
Biopsja stercza składa się z dwóch elementów: badania USG, wykonywanego przez odbyt, oraz niewielkiego ukłucia w momencie pobrania materiału do badania mikroskopowego. Cała procedura wykonywana jest przez odbyt. Pacjent jest ułożony na boku ze zgiętymi kolanami, podczas gdy urolog wprowadza do odbytnicy specjalną sondę USG, tak zwaną sondę transrektalną, aby obejrzeć prostatę. Uzyskany obraz USG pozwala ocenić, czy narząd jest jednorodny, czy występują w nim podejrzane zmiany. Dodatkowo wycinki mogą zostać precyzyjnie pobrane (a nie „na ślepo”). Do wykonania biopsji stosuje się tylko znieczulenie miejscowe.
Po zabiegu
Po biopsji może pojawić się krwawienie z dróg moczowych lub z odbytnicy, które najczęściej ustępuje samoistnie. Jeżeli jest bardzo nasilone i utrzymuje się długo bądź doszło do zatrzymania moczu, pacjent powinien niezwłocznie zgłosić się do urologa. Krwawienie z odbytu może utrzymywać się około 2-3 dni. Innym powikłaniem badania jest hematospermia, czyli obecność krwi w nasieniu. Te objawy powinny ustąpić w ciągu 4 tygodni. Ze względu na bakterie bytujące w jelicie, podczas biopsji stercza może dojść do jego zapalenia. Z tego powodu przed zabiegiem stosuje się krótką, osłonową antybiotykoterapię.
Polecamy: Wszystko, co powinieneś wiedzieć o prostacie
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
