Chirurgia plastyczna głowy
Jak każda okolica anatomiczna, także i głowa ma swoją specyfikę. Owłosiona skóra głowy jest dobrze ukrwiona przez powierzchowne tętnice skroniowe i potyliczne, i bez problemu przyjmują się na niej nawet duże przeszczepy skórne. Kolejną zaletą głowy jest możliwość łatwego rozciągnięcia przeszczepianego fragmentu skóry na maksymalnie dużej powierzchni na czepcu ścięgnistym (niezwykle twarde i sztywne rozcięgno) po jego umiejętnym nacięciu. W rekonstrukcji używa się także przeszczepu skórno-mięśniowego z mięśnia czworobocznego. Dużo bardziej skomplikowany jest proces przeszczepu kości w obrębie czaszki. Za źródło materiału kostnego służy najczęściej kość ciemieniowa. Przy pomocy specjalnych narzędzi pobiera się część grubości kości (płat kostny) i pokrywa się nim odpowiednie miejsce. W niektórych przypadkach można pobrać całą grubość kości czaszki, jednak wiąże się to z bezpośrednim odsłonięciem mózgu i koniecznością zamknięcia miejsca pobrania przy pomocy specjalnej blaszki. W takich operacjach niezbędna jest obecność neurochirurga.
Rekonstrukcja dna jamy ustnej
Podczas operacji raków dna jamy ustnej często stosuje się radykalne wycięcia fragmentu języka, dna jamy ustnej i szyjnych węzłów chłonnych. Aby wypełnić miejsce po brakujących tkankach, stosuje się przeszczep mięśniowo-skórny z mięśnia piersiowego większego, przy pomocy którego osłania się tętnicę szyjną wspólną i jej rozwidlenie. Łatą skóry pokrywa się uszkodzenie śluzówki i języka. Często operacjom dna jamy ustnej towarzyszy wycięcie fragmentu żuchwy wraz ze żwaczami. Małe ubytki kości zastępuje się metalowymi wstawkami, jednak nie zdają one egzaminu w okolicach wymagających naświetlania. W przypadku większych ubytków kostnych (do 6 cm) pobiera się nieukrwione kawałki żebra lub grzebienia biodrowego, które z powodzeniem się wgajają. Gdy zachodzi potrzeba naprawdę dużych rekonstrukcji, stosuje się metody mikrochirurgiczne (przy ich pomocy tworzy się połączenia naczyniowe), a kość pobiera się z grzebienia biodrowego lub strzałki. Jednak nawet w przypadku udanej rekonstrukcji nie można mieć pewności, że w 100% przywrócona zostanie możliwość żucia. Również mięśnie żwacza zastąpione przez mięsień piersiowy większy nie są idealnie przystosowane do nowej roli. Na pewno jednak osiąga się poprawę wizerunku i samoakceptacji pacjenta.
Zobacz: Operacje neurochirurgiczne w przypadku wodogłowia
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
